कविता - उनी अचेल आमा भएका छन्
आजकल
मसँग जत्तिकै रत्तिन जानेछ उनीसँग पनि
यो भान्सा , यी चुल्हो अनि चुलेसी
कसौंडीमा पानी अड्कल्न जानेछन् चामलसँग
तरकारीमा नुन , भुटुन अनि बेसार पनि
छिनछिन छिनछिन चुराको धुनमा
डाडु पनियो र कराइ
सुखका आल्हादित गुन्जन
सुनिरहन्थे उनी ढोका बाहिरबाटै
तर आज ती चुरा बज्ने हातहरु विश्राममा छन्
उनी आफ्नो मनको परिधिबाट
अन्तरङ्गका धुनहरु गुन्जाउँदै
तन्मयका साथ पकाइरहन्छन् माया र सद्भावको
जाउलो दालभात र तरकारी
सकेसम्म मुछेर प्रेमभाव
सकेसम्म मुछेर प्रेमराग
छोराछोरी उनीसँगै सोध्छन् अचेल
बाबा भात पाक्यो ?
छोराछोरी उनीसँगै भन्छन् अचेल
बाबा भोक लाग्यो
उनी आमा भएका छन् अचेल
हो,उनी आमा भएका छन्
आमा हुनुको गर्भानुभूती
उनले पनि पक्कै गरे होलान्
आफ्ना नानीहरुको भोक र तिर्खासँग
नजिकिए होलान्
आमा हुनु भनेको पाठेघर सजाउनु मात्र कहाँ हो र ?
आमा हुनु भनेको हृदयको सत्तलबाट
मातृत्वको अनुराग छचल्काउनु पनि हो
नानीहरुको सँगसँगै
मेरो पनि त आमा भएका छन् उनी
मेरो भोक मेरो तिर्खा र मेरो दुखाइमा
थपक्क उनी नै अनुदित हुन्छन्
र मेटाइ दिन्छन्
मेरा सबै भोक तिर्खा र दुखाइ
म निदाइदिन्छु सुखको नीद
म बिसाइदिन्छु दुखको पहाड उनी माथी
म आजकल
पुरापुर उनीमा आशृत भएकी छु
हाँगा काटिएको घाइते उच्छवासमा पनि
बटुलेर टुक्राटुक्रा सपनाहरू
उनी दिन्छन् मेरो अञ्जुलीमा
हजार झिल्काहरु कविताका
बर्सिन नदिएर निराशाको झरी
हँसाइरहन्छन् बालेर मुस्कानको दियो
म उनकै अदम्य साहस टेकेर तङ्गृदै छु
पलाउन थालेका छन् मुर्झाएका पालुवाहरु
उनकै काखमा राखेर शिर
मेरो संसार रङ्गाउन थालेकी छु मैले
त्यसैले त भन्छु उनी आमा भएका छन् अचेल
आजकल
मसँग जत्तिकै रत्तिन जानेछ उनीसँग पनि
यो भान्सा यो चुल्हो अनि चुलेसी ।
--सरस्वती श्रेष्ठ सरु
