खामभित्र -- जीवित खड्का मगर
तिमीले नै लेखिपठाएका
पन्ना-पन्नाका जम्मै अक्षर जति
फिर्ता लै'गए पनि
मेरो बन्दखामभित्र --
पुरानू कागज, शब्दको फोटो र आँसुको दाग
अहिले पनि सुरक्षित छ ।
फोकिलामा जतनसाथ बेरिएका मेरा मायालु हरफलाई
लेनदेनको हिसाब सकिए झैँ
जब तिमीले प्रेमको तमसुक च्यात्यौ
त्यही दिनदेखि तिम्रै आँखाको सागरमा उर्लेका
एकएक भुल्का निक्लिँदै-हराउने छालहरूमा
तिम्रो प्रतिबिम्बलाई देखेँ ।
देख्दाबखत --
कस्सम होला सेन्नानी !
झलकमानको गीत झैँ
निर्जन वनको डाली-डाली उभिएर
एक्लो ढुकुरले कुर... कुर गरेको अहिल्यै जस्तो लाग्छ ।
बैँस रहुन्जेल
पहरामा लहराहुँदै हतारहतार हाम्फाल्ने छहराहरू पनि
खडेरी पर्खेर बग्दैछन् - उमेरको ओरालो
सावनी आँखामा हुलाकी वैशाख नआए जस्तो ।
अब त सेन्नानी
हामीले अडेस'लाई बात मार्दा-नमार्दै
लाज्जै नमानी फूल्ने त्यो गुराँसको रूख पनि सुकिसकेछ
सुके झैँ, मैले रोपेको विश्वासको गमलामा
तिमीले दिएको गुलाबी वोट ।
आज लामू दिनपछि
भेट जुर्नुरै'छ, र
तिमीसँग जम्काभेट भयो यै बाटोमा ।
ए सेन्नानी !
कतै बिर्सेकी त छैनौँ यो कुरा भनेकी तिमीले ?
-- यै बाटोछेउ
बूढो चिउरीको हाँगोमा नाम्लो हालेर
जोल्टेपिङ खेलौँ मच्ची-मच्ची ...
तर कुन्नि के भयो तिमीलाई !
यो बाटोको त्यो चौबाटो उभिएर साँझमा
घाम अस्ताएझैँ सरक्क्क सर्किँदै गएकी तिमी
फरक्क्क फर्केर एकबाजी'नि हेरिनौँ ...!
तर सेन्नानी !
यो तिमीले डोर्याउँदै लिएको बकेर्ना गाइसँग
म भित्र गोठमा बाँधिराखेको बहरगोरू
अहिले पनि मन्द्राउने छैन ।
अँ, सुन त ! फर्किजाने बेलामा --
तिमीले छोडिराखेको बन्दखाम
शब्दको फोटो र आँसुका दागहरू
जम्मै फिर्ता दिनुछ, तिमीलाई
नबिर्सी सम्झाउनू है !
- जीवित खड्का मगर
